Empatik biriyim. Karşı tarafın ne düşündüğünü, ne hissettiğini merak eder, tahmin etmeye çalışır, hâlet-i ruhiyesini yaşarım elimde olmadan. Velev ki karşı taraf bir keçi olsun.

Hoaydaaa keçi de nereden çıktı diyebilirsiniz. (İzin veriyorum.) Keçi derken inatçı bir karakteri değil bildiğiniz keçiyi kastediyorum. Hani şu, yavrusuna oğlak, erkeğine teke, bir yaşındakine çebiç, bir yavrusu olanına yazmış denen küçükbaş hayvan.

Siz hiç bir keçi ile empati yaptınız mı? Herhangi bir keçi ile olmasa bile kurban olarak keseceğimiz keçi ile empati yapabiliriz, yapmalıyız. (Evet, sanırım konuyu kurbana getirebildim.) Şayet konuşabilseydi, kesmek üzere arkasından iteklediğiniz veya boynundan çekiştirdiğiniz kurbanlık hayvana ne söylerdiniz? Abi beni neden çekiştirip duruyorsun, beni nereye götürüyorsun dediğini düşünün. Ona nasıl bir açıklama yapardınız? Onu niçin keseceğinizi doğru bir şekilde açıklayabilir miydiniz?

Kusura bakmayın bu sorunun cevabını şimdiye kadar hiç düşünmediyseniz bu bence büyük bir eksiklik. Kurbanlık hayvanlar konuşamaz, soru soramaz bahanesine sığınmamak lâzım. Zira insan bu soruları kendine sormalı, cevapları da kendine vermeli.

Nedense ibadetlerin daha çok nasılıyla ilgileniyoruz, niçininin üzerinde pek durmuyoruz. Oysa niçinlere verilecek cevapların sağlamlığı ibadetleri salih amele dönüştürecektir diye düşünüyorum. İbadetlerin nasılını taklitle halledebiliriz. Oysa niçin yaptığını bilmek ibadeti samimi yapar ve samimiyet taklit edilemez. Zaten ibadetlerde Allah'a ulaşan da takvadır: "Onların etleri ve kanları asla Allah'a ulaşmaz. Fakat O'na sizin takvanız (Allah'a karşı gelmekten sakınmanız) ulaşır. Böylece onları sizin hizmetinize verdi ki, size doğru yolu gösterdiğinden dolayı Allah'ı büyük tanıyasınız. İyilik edenleri müjdele." (Hac Sûresi 37. Ayet)

Ben bu keçinin konuşması konusunda ısrarcıyım. O keçi bi şekilde konuşacak :)
- Abi beni nereye götürüyorsun?
- Seni keseceğiz. Kurban olacaksın.
- Neden?
- Allah emrediyor. Hem sen zaten eti için beslenen bir hayvansın. Yani zaten kesileceksin ama sen şanslısın. Çünkü sen Allah yolunda kurban oluyorsun. Ve bu süper bi şey!
- Madem ölüm tek bir defa gelecek! O da neden Allah için olmasın, diyorsun yani.
- Evet, aynen öyle! Sevdiğim bir ezgidir. Bi dakka! Nasıl yani? Bir keçi ile konuşuyorum ve keçi bana ezgi mi söylüyor?
- Hayır abi keçiler konuşamaz. Sen şu an bilinç altınla konuşuyorsun.

Kurbanda kestiğimiz hayvanlar için söylediğimiz şeyi "Allah'a kurban oluyorsun be oğlum!" sözünü kendimize uygulamak ne kadar zor değil mi? Hikâyenin sonunda biz de ölüyoruz. Peki biz bu ölümümüzü "Allah için" olan ölüme çevirebilmek adına bir şeyler yapıyor muyuz? Yoksa birilerinin bizi kurban etmesi mi gerekecek? Meselâ bizim Gazze'yi kurban etmemiz gibi. Sahi bu sene Gazze'yi kurban ettiğimiz için kurban kesmesek olur mu? Gerçi kurban ibadetini yerine getirmek artık çok kolay. Kendisi sürekli gelişip insanı vasıfsızlaştıran teknoloji sayesinde dünyanın herhangi bir yerinde kurbanımızı kestirebiliyoruz. Hem kan görmüyoruz, çocukların psikolojisi de bozulmuyor (!) Temiz iş. Eti de marketten alıp yeriz. Dinimiz amin, diyelim de tam olsun!

Bütün ibadetlerin olduğu gibi kurbanın da özünden uzaklaştık. Kurban ibadetini de olabildiğince konforlu hâle getirdik. "Dünyada rahat yoktur." diyen Peygamberin (SAV) ümmeti olarak rahatımızdan ödün vermez olduk.

Oysa ne olacak biliyor musun? Bir gününü bu işe ayıracaksın. Kurban pazarına gireceksin. Dolaşacaksın, Allah'a kurban olmayı bekleyen o masum hayvanların arasında. Bütçenin elverdiği en güzel ve gözüne en sevimli gelen hayvanı seçeceksin. Et hesabı yapmayacaksın ama semiz olmasına dikkat edeceksin. Pazarlığını da yapacaksın, getireceksin evine. Mümkünse birkaç gün önceden... Besleyeceksin, seveceksin, olmadı bir isim de vereceksin çocuklarla beraber. Seni Allah'a yaklaştırmasını umduğun kurbanınla bir yakınlık oluşacak. Sonra bayram günü namazdan sonra kesim yerine incitmeden götüreceksin. Büyük bir tevekkülle kendini kurban ediyormuş gibi, hani zalimleşmeden alacaksın o masumun canını, Allahu ekber Allahu ekber nidalarıyla. Hz. İsmail (AS) yerine gökten koç indiren Allah'a büyük bir şükran duygusuyla yerine getireceksin ibadetini. Aman elim et kokmasın demeyeceksin. Büyük bir titizlikle pay edeceksin o eti. Aile efradına, konu komşuya, ihtiyaç sahiplerine, herkese hakkını vereceksin. Dağıtacağın etleri daha bir özenle kesip doğrayacak, paketleyeceksin. İhtiyaç sahibi yok, kolaycılığına da girmeyeceksin. Arayıp bulacaksın. Başa kakmayla değil de kabul etmesini dileyerek vereceksin ihtiyaç sahibine. Çünkü o nasıl kabul ederse Allah öyle kabul edecek. İşte o zaman kurban, bayram olacak. En güzel şekliyle yapacaksın ibadetini.

Kurban öyle gizli, kuytu köşelerde yapılacak bir ibadet değil. Biz cinayet işlemiyoruz. Siyonistler cinayetlerini dünyanın gözü önünde işlerken biz kurban ibadetini neden saklıyoruz? Konu evet, dönüp dolaşıp Gazze'ye geliyor. Çünkü insanın neresi acıyorsa canı oradadır derler. Canımız Gazze'de, canımız Gazze.

Not: Bu yazı Genç İstikbâl Dergisinin Haziran 2024 tarihli sayısında yayımlanmıştır.