Soğuk bir kış gecesiydi. Komşumun kapısının yumruklandığını duyunca uyandım. Komşumun uykusunun ağır olduğunu bildiğimden, yatağımdan kalkarak kapıyı açınca postacıyla karşılaştım. “Nedir bu gürültü?” der gibisinden adamın suratına bakınca:
“Acil bir telgraf efendim.” Dedi. “Komşunuzu uyandırmalıyım.”
Postacı ve ben komşum uyanıncaya kadar kapıyı yumrukladık. Sonunda komşum, uyku sersemi bir halde kapıyı açtığında postacı ona telgrafı uzatarak:
“ Norman Hummon’a telgraf.” Dedi.
İşte o an komşumun bana sert sert bakışını hiç unutmayacağım. Çünkü telgraf banaydı.
(Norman Hummon)